Poeta Apollon Maikov: biografia, kreatywność

Maikov Apollon Nikolaevich jest znanym rosyjskim poetą. Żył w XIX wieku (1821-1897). Kreatywne dziedzictwo tego poety wywołuje zainteresowanie naszym czasem, który mówi o jego niewątpliwym talencie.

Pochodzenie AN Maikov

Należy powiedzieć, że Apollo Maikov nie byłjedyny utalentowany przedstawiciel jego imienia. Starożytny rodzaj poety był bogaty w utalentowanych ludzi. W XV wieku mieszkał słynny rosyjski teolog Neil Sorsky, aw czasach Katarzyny pracował poeta Wasilij Majkow.

Ojcem naszego bohatera był akademik malarstwa. Reszta jego rodziny również należała do inteligencji twórczej. Matka jest tłumaczką i poetką, brat Walerian jest publicystą i krytykiem literackim, a Leonid, kolejny brat Apolla, jest wydawcą i historykiem literatury.

Dzieciństwo i lata młodości, pierwsza książka poezji

Dzieciństwo Apollon Nikolaevich spędził na posiadłości,należący do jego ojca. Było w pobliżu Trinity-Sergiusz Ławra. Rodzina Mikova przeprowadziła się do Petersburga w 1834 roku. Apollo w dzieciństwie lubił literaturę i malarstwo. Jednak krótkowzroczność uniemożliwiła mu podążanie śladami ojca. W pierwszych prozaicznych eksperymentach Maikowa widać wpływ Gogola. Potem zainteresował się poezją Apollo Maikov. Jego biografia z tego okresu była również zaznaczona jego studiami na Uniwersytecie w St. Petersburgu na Wydziale Prawa. Po ukończeniu studiów Apollon Nikołajewicz opublikował pierwszą książkę swoich wierszy. To ważne wydarzenie miało miejsce w 1842 roku.

Podróż zagraniczna, nowe wiersze

W tym samym roku poszedł Apollo Maikovgranica. Tutaj przebywał około dwóch lat. Maikov słuchał wykładów słynnych naukowców w Paryżu. Będąc w Rzymie, brał udział w szabatach rosyjskich artystów, pisał wiersze, szkicował, jeździł konno przez rzymską dolinę. Efektem wrażeń był poetycki cykl Majesowskich Esejów o Rzymie (opublikowany w 1847 r.). To właśnie podczas jego życia we Włoszech w dziele poety wyznaczono pierwszy złom. Apollo Maikov zerwał z poezją antologiczną i zaczął dążyć do tak zwanej poezji myśli i uczuć. Maykova przestał interesować się starcem. Postanowił zwrócić się ku nowoczesności. W rezultacie powstały portrety mieszkańców Rzymu (Lorenzo, "Kapucyn", "Żebrak").

Wróć do domu

Wracając do swojej ojczyzny, poeta zaczął pracować wMuzeum Rumiancewa jako asystent bibliotekarza. W drugiej połowie 1840 r. Niekrasow, Grigorowicz, Turgieniew i Biełinski weszli w krąg jego kontaktów. Apollo Maikov był pod wpływem szkoły naturalnej. Poeta opublikował wiele w Otechestvennye zapiski. W "kolekcji Petersburga" Niekrasow w 1846 roku pojawił się jego wiersz "Mashenka". Nieco wcześniej powstał inny wiersz "Dwa losy", który opowiada o "zbytecznych" ludziach.

Nawiązanie kontaktu z pietyzami i redaktorem "Moskvityanin"

Apollon Nikołajewicz w tamtych latach był ideologiczniejest bliski zachodowi. Brał udział w ruchu pietraszów poprzez swojego brata Waleriana. Wkrótce jednak był uciskany ciągłą krytyką rządu. Maikov widział utopizm w ruchu pietraszców, "wiele samolubstwa", "wiele bzdur" i "małą miłość".

Apollon Nikołajewicz, który przeżył kryzys, dostał sięredaktor "Moskvityanin". Tutaj nagle stwierdził nie tylko uczestnictwo, ale także poparcie dla swoich poglądów. Maikov zaprzeczył zasadom cywilizacji zachodniej Europy. Pomysł ten przeszedł przez całą jego kolekcję "1854", która dokładnie odzwierciedlała światopogląd Maikov w tym czasie. Kolejnym przekrojowym tematem tej książki była historyczna misja państwa rosyjskiego, która zablokowała drogę na zachód od hord Batu i tym samym uniemożliwiła śmierć cywilizacji europejskiej (katedra Clermont itd.). Następnie Maikov stał się przekonanym monarchistą. Wierzył w wielkość Mikołaja I.

Kreatywność lat 50. XIX wieku

Jak każdy prawdziwy poeta ma kreatywnośćMaykov 1850 lat to znacznie szersze wytyczne ideologiczne. Tworzył prace na temat społeczny (sielanka "Głupiec", cykl "Myśli życiowe"), wiersze o charakterze ideologicznym i politycznym. Jednocześnie Maikov pisał wiersze, które kontynuowały zasady antologii i estetyki jego poezji wczesnego okresu. Mówimy o takich cyklach jak "Cameos" i "Fantasies". Pod koniec lat pięćdziesiątych XIX wieku. były cykle "Domu", "Wola", "Pod deszczem", "Wiosna", "Sianokosy". W tych pracach nadal odczuwalne były dawne harmoniczne oblicze natury Maykov. Jednak teraz przejawia się w szkicach wiejskich krajobrazów Rosji.

"Jesień"

W 1856 roku stworzył jedną z najbardziej znanychwiersze Apolla Maikova. "Jesień" - tak ją nazwał. Poeta lubił polować od młodości, ale często łapał się na myśleniu, że cieszy się czymś więcej niż spacer w lesie bez psów borzojów i pistoletów. Naprawdę lubił niszczyć liście swoją nogą, słyszeć trzask gałązek ... Jednak jesienny las pozbawiony jest tajemniczości i tajemniczości, ponieważ "ostatni kwiat został pobłogosławiony", "ostatni orzech" jest oszukany. A ten świat rodzi uczucia nieznane w poecie ...

Ekspedycja morska

Włoski motyw pojawił się ponownie w pracyApollo Nikołajewicz w 1859 r. Wynikało to z faktu, że wraz z innymi badaczami przeprowadził wyprawę morską, odwiedzając wyspy greckiego archipelagu. Statek, który odbył podróż, nie dotarł do Grecji. Musiał zostać w Neapolu. Dlatego zamiast jednego cyklu, jak planował Mikkov Apollo Nikolaevich, okazało się, że dwa. "Neapolitański album" powstał zgodnie z włoskimi wrażeniami. Jest to rodzaj opowiadania w wierszu, którego tematem jest życie ludzi w Neapolu. W wyniku studiów nad kulturą i historią Grecji pojawiły się "nowe pieśni greckie" ("Swallow came running", "Lullaby" itd.).

Jednym z najsłynniejszych jego wierszy jest"Kołysanka ...". Apollo Maikov wykonał tę pracę w 1860 roku. Ponad 20 kompozytorów jednocześnie napisało do niego muzykę. Wśród nich A. Chesnokov, A. Arensky, V. Rebikov, P. Czajkowski.

Ostatnie lata życia

W ciągu ostatnich 25 lat życia Majkov był zainteresowanywieczne pytania o byt. Myślał o rozwoju cywilizacji. Ważnym miejscem w myśl Maikova w tym czasie zajmowane, a los naszego kraju, jego przeszłość i teraźniejszość, jego rola w historii. W 1880 roku Apollo Nikołajewicz stworzył również szereg wierszy, charakteryzujący się głęboką religijnością i idei, że pokora religijny - charakterystyczną cechą narodu rosyjskiego ( „wieczną noc nadchodzi ....” „Zostaw, zostaw ..”, itd.).

Podsumowując

Mereżkowski w swojej książce "Wieczne satelity"napisał, że Maikov Apollo był poetą, którego ścieżka życia była jasna i gładka. Nie było żadnych prześladowań, wrogów, namiętności, walki. Były tam wiersze, książki, podróże, radości rodzinne, chwała. Rzeczywiście, jego biografia była mało poetycka: nie umarł na rusztowaniu ani w pojedynku, nie był ścigany, nie dręczono go namiętnościami. W Apollo Maikova wszystko, co zewnętrzne, weszło do środka. Jego prawdziwa biografia, prawdziwe przeznaczenie, to droga od Rzymian i Greków do rosyjskiej rzeczywistości, historii narodów, poezji biblijnej i odwiecznych pytań o byt.