1833 w losach Aleksandra Siergiejewiczazostał oznaczony przez drugą "jesień Boldino" i niespotykany twórczy przypływ. Pisarz właśnie wracał z Uralu i postanowił zostać w wiosce Boldino. W tym okresie napisał wiele ciekawych i utalentowanych dzieł, wśród których znalazł się wiersz "Jesień". Puszkin był zawsze zafascynowany złotym okresem roku, najbardziej pokochał ten czas - stale powtarzał to w prozie i wersecie. Tak więc w 1833 roku pisarz postanowił poświęcić jesieni wielki i emocjonalny wiersz.
Alexander Sergeyevich chciał przekazać specjalnyAtmosfera radości z początku swojego ulubionego sezonu. "Jesień" Puszkina imponuje czytelnikiem swoim pięknem i poezją. Poeta nie może wyjaśnić, dlaczego zachwycał się tą porą roku. Wiosna go nie lubi, bo zaczyna się odwilż, przeszkadza w brudzie. Latem byłoby fajnie, gdyby nie komary, muchy, kurz i nieznośne upały. Puszkin lubi też zimę ze śnieżnobiałą narzutą, ostrymi mrozami, ciekawymi wakacjami. Ale stosunek poety do jesieni jest wyjątkowy, natura jeszcze nie porzuciła stroju, ale już przygotowuje się na długi sen.
Wiersz Puszkina "Jesień" jest tak napisanydaje mu wesołość i żywotność, bardzo dokładnie przekazując autorowi stan ducha. Temat pracy jest smutny, ale rytmiczny wzorzec wielkości jest przeciwny temu, dodając ekspresji i wcale nie zakłócając jedności artystycznego wrażenia dzieła. Wiersz skupia się na doświadczeniach lirycznych. Poeta dał bardzo barwny obraz ostatniego tchu natury: "żyje dziś, jutro już nie ma".
Czytanie wiersza "Jesień" Puszkina, czytelnikapotrafią mentalnie wyobrazić sobie piękne krajobrazy Boldina "w szkarłatnych i złocistych lasach". Pomimo smutnych słów i niekiedy ponurego nastroju, dzięki rymowaniom wydaje się dynamiczny i żywy. Pisarz nie może wyjaśnić swojej miłości do złotego wieku w roku, po prostu lubi, jak ktoś może polubić "suchą dziewicę". Był to jesienny Puszkin, który zawsze inspirował do pisania barwnych i interesujących dzieł.
Oczywiście ten wiersz musi być postrzeganynie tylko jako opis pory roku. W nim poeta namalował różne obrazy życia: ferie zimowe, łyżwy, polujących właścicieli ziemskich, letnie upały. Jest w tym także ukryte znaczenie, dotyczące losu poety-wolnomyśliciela, który próbuje stworzyć w warunkach autokracji. Ale wciąż ten wiersz jest odą do ulubionej pory roku, chwalono go jesienią przez Puszkina.
Analiza pracy pozwala zrozumiećuczucia poety, aby zrozumieć napięcie wszystkich sił jego duszy, twórczego pieczenia i niecierpliwości. Wiersz kończy się pytaniem "Dokąd mamy popłynąć?" Ta medytacja dotyczy już pozycji poety w społeczeństwie, jego życia w warunkach autokratycznego systemu niewolników. "Jesień" jest napisana w formie swobodnej rozmowy z czytelnikiem, autor dzieli się swoimi doświadczeniami, myślami, uczuciami. Szczególną żywość dodaje zmienna intonacja: od spokojnej narracji do ironicznej i lirycznej.
