Interwencja banku centralnego. Interwencje walutowe: definicja, mechanizm

Dziś odbywa się w wielu krajach światapolityka kontrolowanego kursu wymiany waluty krajowej, dla której tak zwane interwencje walutowe zoptymalizowane dla pewnej wartości lokalnej waluty są przeprowadzane przez państwowe banki centralne. Po zwolnieniu kursu waluty krajowej w wolnym pływaniu, możesz mieć problemy w gospodarce. Jaka jest interwencja walutowa Banku Centralnego i jak jest przeprowadzana - należy to potraktować bardziej szczegółowo.

Definicja interwencji

Interwencja walutowa nazywana jest jednorazowątransakcja zakupu lub sprzedaży waluty obcej w Federacji Rosyjskiej przeprowadzona przez Bank Rosji. W tym przypadku wielkość interwencji walutowych jest zwykle dość duża. Ich celem jest uregulowanie kursu wymiany waluty krajowej w interesie państwa. Zasadniczo takie działania są realizowane w celu wzmocnienia waluty krajowej, ale czasami mogą być ukierunkowane na jego osłabienie.

Takie operacje są w dużej mierze zdolnewpływać zarówno na rynek walutowy jako całość, jak i na stopę pewnej jednostki monetarnej. Interwencje walutowe są inicjowane przez Bank Centralny kraju i, w zasadzie, są główną metodą prowadzenia polityki pieniężnej. Ponadto regulacja stosunków walutowych, zwłaszcza w odniesieniu do krajów trzeciego świata, jest prowadzona wspólnie z innymi członkami MFW. Banki i papiery skarbowe biorą udział w takich wydarzeniach, a manipulacje są przeprowadzane nie tylko z walutami, ale również z metalami szlachetnymi, w szczególności złotem. Interwencja walutowa Banku Centralnego jest przeprowadzana wyłącznie po wcześniejszym uzgodnieniu i odbywa się w określonym, z góry określonym czasie.

Mechanizmy wzrostu i spadku waluty krajowej

W rzeczywistości mechanizm regulacji kursuWaluta krajowa jest bardzo prosta i opiera się na zasadzie "podaży i popytu". Jeśli konieczne jest zwiększenie wartości pieniądza krajowego, bank centralny kraju zaczyna aktywnie sprzedawać zagraniczne banknoty (głównie dolary) i można użyć dowolnej innej waluty wymienialnej. Tak więc interwencja Banku Centralnego prowadzi do nadwyżki (zwiększonej podaży) waluty obcej na rynku finansowym. Jednocześnie Bank Centralny wykupuje walutę krajową, co tworzy dodatkowy popyt na nią, dlatego stopa może rosnąć jeszcze szybciej.

Przeciwieństwem jest walutainterwencja banku centralnego, mająca na celu osłabienie waluty krajowej, która zaczyna się aktywnie sprzedawać, nie pozwalając na wzrost jej wartości. Zakup zagranicznych banknotów prowadzi do ich sztucznego niedoboru na rynku krajowym.

Rodzaje interwencji walutowych

Warto zauważyć, że nie zawsze interwencjaBank Centralny zakłada wykupienie i sprzedaż dużej ilości waluty, od czasu do czasu można przeprowadzić fikcyjną procedurę, czasami nazywaną słowną. W takich przypadkach Bank Centralny rozpoczyna jakąś plotki lub "kaczkę", w wyniku czego sytuacja na rynku walutowym może się znacząco zmienić. Czasami fikcyjna interwencja jest wykorzystywana w celu zwiększenia efektu interwencji walutowej. Ponadto bardzo często kilka banków może połączyć wysiłki w celu osiągnięcia pożądanego rezultatu.

Praktyka pokazuje, że interwencja słownajest wykorzystywany przez banki centralne znacznie częściej niż rzeczywisty. Dużą rolę w takich przypadkach odgrywa czynnik zaskoczenia. W każdym razie interwencja banku centralnego, zmierzająca do umocnienia trendu istniejącego na rynku walutowym, jest zwykle bardziej skuteczna niż manipulacje, których celem jest odwrócenie go.

Interwencja walutowa na przykładzie Japonii

Istnieje wiele znanych przypadków manipulacjirynek walutowy. Na przykład w 2011 roku, ze względu na trudności w gospodarkach Stanów Zjednoczonych i Unii Europejskiej, Japonia musiała dostosować kurs wymiany waluty krajowej, a władze zostały zmuszone do jej zmniejszenia. Minister finansów Japonii powiedział, że spekulacja na rynku walutowym spowodowała przewartościowanie jena wobec zagranicznych banknotów, a ten stan nie odpowiada stanowi gospodarki kraju. Następnie zdecydowano o skorygowaniu stawki jena wspólnie z Bankiem Centralnym krajów zachodnich, dla których Japonia dokonała kilku dużych transakcji na zakup waluty obcej. Wprowadzenie biliona jenów na rynek walutowy pomogło obniżyć jego stopę o 2% i zrównoważyć gospodarkę.

Wykorzystanie dźwigni finansowej w Rosji

Żywy przykład wykorzystania dźwigni finansowej wRosja może być obserwowana od 1995 roku. Do tej pory Bank Centralny sprzedawał walutę obcą w celu uregulowania kursu wymiany rubla, aw lipcu 1995 r. Wprowadzono zasadę korytarza walutowego, zgodnie z którą wartość waluty krajowej powinna być utrzymywana w ramach ustalonych limitów i przez pewien okres czasu. Jednak zmiany w gospodarce światowej do roku 2008 sprawiły, że ten model polityki pieniężnej stał się nieskuteczny, po czym wprowadzono korytarz dwuwalutowy. W tym przypadku kurs rubla został uregulowany na podstawie jego relacji do dolara i euro. Tak czy inaczej, Bank Centralny prowadzi interwencje walutowe zgodnie z tą polityką monetarną.

Oddziaływały na wydarzenia 2014-2015płodność interwencji walutowych przeprowadzanych przez Centralny Bank Rosji, dlatego niedawne manipulacje nie przyniosły pożądanego rezultatu. Spadek cen ropy, związane z tym zmniejszenie rezerw w Banku Centralnym i rozbieżności w budżecie ostatecznie sprawiają, że interwencje walutowe są irracjonalne i pozbawione sensu.

Alternatywa dla regulowanej stawki

Dzisiaj Rosja jest silnie uzależnionaeksport węglowodorów, co utrudnia wzrost krajowej waluty. Dlatego taka dźwignia finansowa, jak interwencja Banku Centralnego, poprzez którą dolar i euro są systematycznie wprowadzane na rynek, jest po prostu niezbędna dla gospodarki kraju. Jednak w świetle ostatnich wydarzeń, kiedy interwencje Banku Centralnego przestały pomagać w kontrolowaniu wartości waluty krajowej, od 10 listopada 2014 r. Nastąpiło przejście do kursu wymiany rubla. Teraz interwencja walutowa odbywa się tylko w wyjątkowych przypadkach.

Być może ten artykuł stanowi wyczerpującą odpowiedź na pytanie, czym jest interwencja walutowa Banku Centralnego, więc nie będzie konieczne szczegółowe zapoznawanie się z szczegółowymi informacjami na temat instrumentów finansowych.