Astafyev, "Chłopiec w białej koszuli": Krótka historia

Jeden z najsłynniejszych radzieckich autorówjest V. Astafiev. "Chłopiec w białej koszuli" (podsumowanie tej opowieści jest tematem tego artykułu) jest być może najbardziej przenikliwym i wzruszającym dziełem autora, w którym opisał trudny czas wczesnych lat trzydziestych, kiedy w wielu regionach ZSRR wybuchł głód, wielu ludzi. Kompozycja ta charakteryzuje się liryzmem i jednocześnie głębokim dramatem pod wieloma względami, ponieważ jest to głównie mały chłopiec Petenka, który padł ofiarą trudnego czasu.

Wprowadzenie

Prawdziwym mistrzem lirycznej prozy jestAstafyev. "Chłopiec w białej koszuli" (podsumowanie tego dzieła jest tego dowodem) jest opowieścią odzwierciedlającą realia trudnej ery lat trzydziestych. Na początku autor opisuje smutny obraz wsi, który został opróżniony, ponieważ wszystkie zdolne do życia populacje zostały zmuszone do pójścia do zaimki, aby uratować żniwa przed suszą. Opowiadacz ciotki także wyszedł na pole, pozostawiając jednego z jej trzech małych synów: Sashę, który miał siedem lat, sześcioletniego Wani i Petenkę, który nie miał nawet trzech lat. Chłopcy, tracąc matkę, postanowili odejść na własną rękę, aby ją odnaleźć. Mistrzowsko opisał wiejski krajobraz stepowy w swojej pracy Astafiejew. „Chłopiec w białej koszuli” (streszczenie fabuły pokazuje umiejętności pisarza krótko i zwięźle za pomocą przymiotników, aby utworzyć panoramę natura) - dzieło, w którym cienka dobry humor w połączeniu z głębokich filozoficznych rozważań na temat życia i jego sensu.

Podróż bohaterów

Dla braci poszukiwanie matki stało się rzeczywistościątest. Pisarz nie naciskał na farbę, pokazując, jakie przeszkody udało im się pokonać na drodze: rzekę, wąwóz, gruzy, owies. Autor zwraca uwagę na to, jak starsi bracia nosili młodszego na ramionach, jak przekonali go różnymi fabrykacjami i zwabili go, by kontynuował ścieżkę, pokazując zwierzęta i rzekę, aż w końcu uciekli się do ostateczności i powiedzieli, że czekają na nich przed matką. Te słowa sprawiły, że Petenka poszła dalej, mimo śmiertelnego zmęczenia. Pisarz Astafev przekazał bardzo niezawodnie doświadczenia swoich bohaterów. "Chłopiec w białej koszuli" (krótkie podsumowanie opowieści pokazuje, jak subtelny i umiejętny przekazuje emocjonalne przeżycia bohaterów) - dzieło, które mimo swojej zwięzłości zadziwia autentyzmem reprodukcji tamtej epoki.

Opis matki

Ważnym miejscem w eseju jest obraz matkichłopców, którzy podczas podróży synów pracowali w polu. Autorka szczegółowo odtwarza trudne warunki jej pracy. Jedyną radością dla niej była pamięć o jej dzieciach. Myśl o nich pomaga jej pogodzić się z trudnymi warunkami i ciężką pracą podczas żniw. Zarezerwowała mleko dla chłopców i nie może się doczekać czasu, kiedy będzie mogła dać im jedzenie. Autor w bardzo wzruszających słowach opisuje spotkanie matki z jej synami. Jednocześnie używa żywego języka mówionego, aby przekazać całą czułość tej kobiety. Pierwszą rzeczą, którą zrobiła, było wyprostowanie ich ubrań, a następnie nakarmienie ich, dając im ostatni zapas. Pisarz w bardzo silnych kategoriach opisuje żałobę matki, gdy dowiedziała się o zniknięciu jej młodszego syna.

Życie po przegranej

Astafev napisał wiele słynnych dzieł. "Chłopiec w białej koszuli" (opowiadanie da uczniom trochę wglądu w dzieło tego pisarza) - dzieło, które zajmuje znaczące miejsce w sowieckiej literaturze, pomimo niewielkich rozmiarów. Ostatnia część pracy poświęcona jest życiu matki po tej tragicznej historii. Miała dużą rodzinę, przeżyła i pochowała wiele osób, ale nie pamiętała żadnej z jej krewnych z takim ciepłem i miłością jak jej młodsza Petenka. Nikt nie wiedział, jak przekazać uczucia zwykłych mieszkańców wioski, takich jak Wiktor Astafiew. "Chłopiec w białej koszuli" (podsumowanie opowieści powinno zawierać opis cech jego języka) jest esejem, który można przedstawić uczniom w sowieckiej literaturze.

Język

Ten esej jest napisany w języku potocznym.język nasycony ekspresjami ludowymi, a nawet bajecznymi elementami ludowymi. To nadaje opowieści szczególnie smutny liryczny ton, który przenika całą pracę. Autorka czule porównuje chłopców do słowika-rabusiów, opisuje naturę z kolorowymi epitetami i przekazuje relacje między braćmi za pomocą poruszających epitetów. Finał ma głęboko symboliczne znaczenie głównie dzięki stworzeniu wizerunku dziecka w śnieżnobiałych ubraniach, który symbolizuje jego czystość i niewinność. Astafev stał się jednym z najbardziej uznanych sowieckich pisarzy. "Chłopiec w białej koszuli" (bardzo krótka treść opowiadania powinna zawierać wniosek o idei opowiadania) to esej, który jest niezbędny do czytania każdemu, kto interesuje się nie tylko pracą autora, ale także historią kraju.